آسمان: June 2004

پیرو صحبتهای خط قرمز در مورد انتخابات کانادا
1) کم کردن مالیاتی که آقای هارپر از آن صحبت میکنند به معنی قربانی شدن سرویس اجتماعی کاناداست. دولت محافظه کار قبلی انتاریو فکر میکنم حساب خود را در این مورد پس داده است. 6 میلیارد بدهی در بودجه و قتل عام کردن سرویس های اجتماعی نتیجه کار آقای هریس و ایوز در انتاریو بود. بنابرین سابقه محافظه کارها در قدرت خیلی بدتر از NDP ها است.
2) ما در مورد کانادا صحبت میکنیم و منافع کانادا نه ایران. بنابرین حمله به عراق و تاثیر در شرایط ایران زیاد به بحث ربطی ندارد.
3) NDP فقط قصد حمایت کورکورانه از آمریکا را ندارد. راستش من هم اصلاً علاقه ای به مصرف شدن بودجه برای ناوهای هواپیما بر آقای هارپر ندارم و ترجیح میدهم این پول برای کارهای دیگری مصرف شود. به علاوه علاقه ای هم به اینکه کانادا هم به یکی از هدفهای بنیادگراها تبدیل شود ندارم.
4) در مورد قوانین مهاجرت و پناهندگی تا حدی موافقم آنهم به خاطر سابقه اخیراً سیاه شده کانادا به خاطر دادن اقامت به یک سری آدم مشکوک که ارتباطاتی با گروههای بنیادگرا دارند. اگر CSIS در این زمینه محتاطتر باشد مشکلی در آن نمیبینم.
از همه این حرفها گذشته وقتی کسی افکار محافظه کارانه دارد طبیعی است که طرفدار این حزب هم باشد. ما نداریم و نیستیم!

هر دقیقه کلی بچه به دنیا میاد. یکیش هم میشه خواهر زاده ما و ما رو به لقب دایی مفتخر میکنه.
کوچولوی عزیز، تولدت مبارک و ببخشید که دایی کوچیکت اونجا نیست ولی بدون که خیلی میخواست که باشه. اینو نوشتم که بعداً مدرک کتبی داشته باشم نشونت بدم!

اوضاع خرابه!
حزب محافظه کار کانادا در حال حاضر شانس بیشتری برای بردن انتخابات فدرال داره و ما هم کم کم داریم به این فکر می افتیم که از اینجا هم مهاجرت کنیم جای دیگه! این راستها دست از سر ما برنمیدارن.
با توجه به برنامه ها و عقاید محافظه کارها واقعاً آدم تعجب میکنه که چطور در این همه ملت حاضرن بهشون رای بدن. نمونه اشون رو شایان اینجا گفته و اینجا هم یه سری از حرفای اونها یا نمونه هاشون رو نقل کرده.
حزب لیبرال هم با توجه به گندهایی که زده محبوبیتش در چند ماه گذشته حسابی افت کرده و همچنان هم در حال پایین اومدنه. مردم هم که انگار بجز این دو تا حزب به حزب دیگه ای نمیتونن رای بدن.
این سایت باحال هم بعد از گرفتن نظر شما بهتون میگه که کدوم حزب به این نظریات نزدیکه. من که انجامش دادم دقیقاً صد درصد با حزب نیو دمکرات که طرفدارشم جور دراومد.
به هر حال در شرایط حاضر به نظر میاد دولت اقلیت تشکیل بشه که اگه محافظه کارها بخوان این کار رو بکنن به احتمال زیاد کار به انتخابات دوباره میکشه. چون هیچ کدوم از حزبهای دیگه با اونها وجه مشترکی ندارن. بهترین حالت در شرایط حاضر ائتلاف لیبرالها و نیودمکراتهاس که اونم با وضعیت الان هر لحظه احتمالش داره پایین تر میاد.

این مجموعه قوانین نانوشته در مورد وب رو هم بخونین. کاش ملت این چیزا رو میدونستن. چند تا نمونه خوبش:

حتماً تا به حال شده برین دستشویی و ببینین ملت رو در و دیوار چرت و پرت نوشتن. (دستشویی خونتون رو نمیگم، منظورم عمومیه!) یه جماعتی نشستن این حرفا رو اینجا جمع کردن. بخونین، خوب میخندین. چند تا از باحال هاش:

خب بعد از مدتها تیم قهرمان کنفرانس شرق موفق شد NBA رو ببره. در چند سال اخیرهمیشه تیم غرب به راحتی شرق رو میبرد و اصولاً فینال کنفرانس غرب به طور غیر رسمی فینال NBA حساب میشد. اما امسال دیترویت پیستونز موفق شد لس آنجلس لیکرز رو به راحتی ببره و بعد از 14 سال قهرمان بشه. آخرین باری که شرق قهرمان شده بود شیکاگو بولز با مایکل جوردن سال 1998 بود.
لیکرز برای رسیدن به فینال هیوستون راکتز، سن آنتونیو اسپارز و مینسوتا تیمبرولوز رو برد و دیترویت پیستونز از میلواکی باکز، نیوجرزی نتز و ایندیانا پیسرز گذشت. دفاع مخوف پیستونز در تمام بازی ها کاملاً بازیکن های تهاجمی قدرتمند لیکرز رو مهار کرد و اجازه نفس کشیدن به اونا نداد. تنها یک بازی لیکرز به لطف پرتاب ثانیه آخر کوبی برایانت تونست ببره و در بقیه بازی ها دیترویت کاملاً تیم مسلط بود و با اختلافهای بالا و به راحتی بازی رو تموم کرد. مخصوصاً بازی سوم که لیکرز با 68 امتیاز کمترین امتیاز تاریخ پلی آفش رو کسب کرد. در نهایت پیستونز 4-1 فینال رو برد. نتایج رو میتونین اینجا ببینین.
فیل جکسون موفق نشد به رکورد بیشترین قهرمانی NBA برسه و ضمناً گفنه که شانس کمی وجود داره که فصل بعد هم مربیگری کنه.

سایت نوبل راهنمایی برای جنگها و اختلافهای جهانی بین سالهای 1899 تا 2001 در اینجا داره که معرکه اس. البته احتیاج به نصب Shockwave Flash دارین که کاملاً می ارزه. با اون نمایشگر تاریخها میتونین سالهایی که نقشه داره نشون میده رو کم و زیاد کنین یا دوره خاصی رو انتخاب کنین. برای کسایی که اهل تاریخ باشن خوب مرجعی میتونه باشه.

احساس میکنم یه توضیح درمورد غیبت این مدت لازمه. البته برای اولین و آخرین بار.
مهمترینش: من در مورد کارای شخصیم به احدی توضیح نمیدم. به خودم مربوطه. اینکه چرا نمینویسم، چرا فلان جا نمیام، چرا به بهمان کس جواب نمیدم.... من همینم. راستش تا الان هم زیادی با یه سری ملاحظاتی که دوست نداشتم کنار اومدم که دیگه نمیخوام بیام. میخواین خوشتون بیاد و باز بیاین اینجا میخواین نیاین. من ویزیتور برام کوچکترین اهمیتی نداره.
من در روابط اجتماعی آدم محافظه کاری هستم. بنابرین وبلاگ نوشتن اصولاً زیاد باهام جور در نمیاد. در نتیجه اگه بهانه ای پیدا کنم خب نمینویسم. بهانه هم که زیاد پیدا میشه. همینکه آدم ببینه حضور در (به قول پاگنده) وبلاگهستان فارسی براش اعصاب خورد کن شده خب دیگه نمیاد. مرض که ندارم کاری بکنم که اذیتم میکنه. برعکس یه سری که این مرض رو به شکلهای مختلف دارن. وبلاگ در صورتی مینویسم که بهم احساس خوبی بده. برعکس یه سری دیگه فکر هم نمیکنم وبلاگ نویسی رسالتیه که به عهده ام گذاشتن تا باهاش دنیا رو نجات بدم یا افکار مردم رو به راه درست هدایت کنم. (give me a fucking break)
اصولاً آقا پوپر صحبتی داره به مضمون "هیچ کاری آسانتر از دشوار نوشتن نیست." این توصیف عده زیادی از کساییه که در این وبلاگستان گنده گنده حرف میزنن ولی عملاً خودشون هم نمیدونن چی دارن میگن. یه سری دیگه هم هستن که شرق و گویا رو میخونن و احساس سیاسی بودن میکنن. کوتاه بیاین بابا.
ضمناً من معتقد به چیزی با اسم احترام به افکارو عقاید هستم. به این معنی که قبول کردم که ممکنه مردم عقایدی متفاوت یا مخالف با من داشته باشن و دلیلی وجود نداره همه مثل من فکر کنن و دلیلی هم نداره افکار و عقاید من حتماً درست باشه. کما اینکه در چند سال اخیر خیلی از اونها عوض شده. اگه کسی مخالف من پیدا شد بهش فحش خار مادر نمیدم و سعی هم نمیکنم زورکی با خودم هم عقیده اش کنم. نهایتش اینه که اگه حالش رو داشتم (که اصولاً دیگه ندارم) و اونم جنبه اش رو داشت باهاش بحث میکنم. چون اینرو در مورد بقیه رعایت میکنم انتظارم اینه که در مورد من هم رعایت بشه. اگه نشد از اون شخص یا محل دوری میکنم. به نظر من کسی که دهنش رو باز میکنه و به مقدسات عده زیادی توهین میکنه احمقه و کسایی که تائیدش میکنن از اون احمقتر. این مسئله جای بحث نداره.
اینم باید بگم: عبارت "صادقانه فحش دادن" ابلهانه ترین چیزیه که در عمرم شنیدم. کسی که این رو برای توجیه توهین کردن به دیگران به کار میبره یا خودش احمقه یا دیگران رو احمق فرض کرده.
از وبلاگ نوشتن پشیمون نیستم چون دوستای خوبی از طریق اون پیدا کردم و این به همه چیز می ارزه. ولی چیزایی که باعث بشه این لذت این کار از بین بره رو حاضر نیستم تحمل کنم. سیاست اینجا هم از این به بعد همینه.

خب به این میگن شانس. اگه این ون نیستلروی الاغ وجود نداشت (که من درک نمیکنم چجوری میتونه توی یه سری وضعیتهای عجیب غریب به توپ ضربه بزنه) آلمان سه امتیاز بازی رو گرفته بود. فقط کم تجربگی بازیکنهاش نگذاشت بازی رو ببره. برای همینه که من از الان در مورد قهرمانی سال 2006 حاضر به شرطبندی هستم.
این بازی جواب به کسایی بود که فکر میکنن آلمان شانسی نداره. سبک بازی آلمان جوریه که اصلاً در مورد وضعیتش نمیشه قضاوت کرد. بازی منظم و منطقی. از کار انداختن ادگار داویدز کم نیست. (داویدز مهمترین دلیل نایب قهرمانی بارسلون توی لیگ اسپانیاس) اما به نظر من نیمه دوم از همون اول باید شواینستیگر و یرمیس وارد میشدن تا بازی رو بیشتر اداره کنن.
این شواینستیگر هم به نظر جانشین خوبی برای افنبرگ میاد. تکنیک خوبی داره.
توی دور اول فعلاً فرانسه، انگلیس (باختش به کنار خوب بازی کرد) و دانمارک از همه بهتر نشون دادن. چک هم در رده بعدی. سوئد رو جدی نمیگیرم چون اولاً بلفارستان تیم ضعیفیه، بعدشم اصولاً سوئد عادت داره به بلفارها بالای چهار تا گل بزنه! اما بعید نیست سوئد و دانمارک از اون گروه بیان بالا. ایتالیا اگه از گروهش بیاد بالا شانس آورده. اسپانیا و پرتغال هم که گفتم آدم حساب نمیکنم. یکیشون که حتماً حذف میشه و یونان به جاش میاد بالا.

انگلیس ببازه، اونم اینجوری مفتضحانه و من هیچی نگم؟
چه حالی داد! فرانسه بیشترین حال رو این چند ساله به من داده: یکی اون فینال سه هیچ برزیل، یکی فینال اروپای قبلی که تیم مزخرف بچه خوشگلها رو زد، اینم انتقام اون باخت بایرن مونیخ به منچستر که همینجوری تو وقت اضافه بهش گل زدن. چقدر دوست داشتم قیافه اون فردوسی پور آشغال رو بعد این بازی ببینم. بدجوری داره میسوزه الان! هیچوقت یادم نمیره بعد بازی بایرن و منچستر چجوری چسبیده بود به سقف از خوشحالی.
اریکسون حالا یاد میگیره که پنالتی رو نباید بده دیوید بکامی که هزار تا فشار روانی خارج از بازی روشه بزنه.اصولاً بکام بهتره بره به مد برسه به جای فوتبال.
حالا که داریم حرف میزنیم از برد سیک آلمانی یونان جلوی پرتقال هم بگیم. اونم بد حال داد. رهاگل اگه با بکن باوئر اختلاف نداشت الان مربی آلمان بود. به هر حال از یونان خوب تیمی ساخته. هرچند پرتقال اصولاً تیم بیخودیه.
همیشه اینو گفتم: قهرمانی شخصیت میخواد که خیلی از تیمها ندارن. از جمله امثال پرتقال و اسپانیا. صد سال دیگه هم اینا هیچ جامی نمیبرن.