آسمان

اصولاً به این نتیجه رسیده ام که جواب دادن کار بیخودی است. ولی فقط برای ثبت:
اتفاقاً برعکس خیلی ها که نرسیده فارسی انگلیسی قاطی حرف میزنند و تا آنجا که میتوانند ایرانی بودنشان را قایم میکنند من جو گیر نشده ام. فقط دلیلی برای جار زدن و به زور چیزی را ثابت کردن نمی بینم. سعی میکنم وقتم را برای چیز مهمتری صرف کنم.
بعدش هم من مشکلی با کار نشنال جئوگرافیک نمی بینم. کاملاً طبیعی میدانم که اطلس معتبری مثل آنها شرایط سیاسی در هم در نقشه های خود منعکس کنند. هر وقت ایران مشکلش با امارات را حل کرد آنوقت بروید اعتراض کنید.
فرهنگی که به قول حامد فقط در کتابها می شود پیدایش کرد هم چیزی برای افتخار کردن ندارد. اینکه مثلاً حقوق بشر در دوره هخامنشیان رعایت می شده بیشتر باعث شرمساری است تا افتخار. چون معلوم میشود پسرفت کرده ایم نه پیشرفت. فرهنگ امروزمان هم که بوی گندش دنیا را برداشته. لطفاً صادرش نکنید.
اوضاع امروز هم نتیجه سیاستهای غلط گذشته است. اگر بعد از انقلاب سعی نمیکردیم برای تمام دنیا تعیین تکلیف کنیم و پرچم الله اکبر را بر قلل رفیع جهانی به اهتزاز در بیاوریم اینقدر دشمن برای خودمان نتراشیده بودیم.
بعله، اینها سیاست های دولت بوده ولی کسانی که مخالفند چه کار کرده اند؟ ملت آنقدر گشادند که حاضر نیستند بروند رای بدهند و میخواهند به امید احمقی مثل بوش بنشینند که نجاتشان دهد. در چند سال گذشته چند بار در کشورهای نزدیک مردم روی حکومت تاثیر گذاشته اند؟ گرجستان، اوکراین نمونه های نزدیکش. آنها هم روسهای مشروب خور بی غیرت هستند نه؟
این که میگویم اینها نان نمیشود منظورم همین است. اگر به جای اینکه غیرت مان اینجا به جوش بیاید سر تحصن یا انتخابات به جوش می آمد الان نماینده های مجلس سیصد و پنجاه میلیون بودجه کشور را صرف بسیج نمی کردند. حالا ببینید کدام نان است؟ اسم خلیج فارس یا سیصد و پنجاه میلیون دلار؟
من خیلی هم خوشحال میشوم اسم آنجا خلیج فارس بماند. ولی مشکلم اینجاست که اولاً فکر میکنم مشکلات مهمتری هم وجود دارند. بعدش هم اینکه چرا این حساسیتها را در مسائل مهمتر نشان نمی دهیم.

راستی رفراندوم جدید هم مبارک! این پست خط قرمز را در موردش بخوانید. نظر من هم همین است.