آسمان

در مورد پست قبلی.
من همانطور که بارها گفته ام مخالف را بیشتر مکمل میدانم. (البته مخالف درست منظورم است) اتفاقاً بیشتر دوستانم کسانی هستند که در زمینه های مختلف نظراتی متفاوت با من دارند. همیشه هم از بحث با آنها لذت برده ام و کلی هم یاد گرفته ام.
مثالی از همین محیط. من با امید در نود و نه درصد مواقع متفاوت فکر میکنم. (آن یک درصد هم شاید همین حمایت از تحصن باشد!) او فیلمهای مورد علاقه من را بی ارزش میداند، من هم فیلمهای مورد علاقه او را خسته کننده. ولی مشکلی نداریم چون هر کس عقیده ای دارد و نمیشود انتظار داشت همه مردم مثل خود ما فکر کنند.
مثال دیگر از همین محیط. چه پاگنده خوشش بیاید چه نه مجبورم از او تعریف کنم. اوهم مخالف شرکت در انتخابات بود و تا آنجایی که میدانم نظرش هم عوض نشده. اما دلایلش را بیان کرد و دلایل موافقان را هم شنید. کسی به دیگری توهین نکرد. همه هم سر عقاید خود ماندند. تنها نتیجه حداقل برای من این بود که نقاط ضعف و قدرت هر دو نظر را بهتر فهمیدم.
پس میشود مخالف بود اما به دیگران توهین نکرد و فکر نکرد که حتماً همه باید مثل ما فکرکنند.
مثال بهتر؟ برادر خود من که خیلی از دانسته هایم از اوست موافق تحریم است. هر روز او برای من لینک مقالاتی در این مورد میفرستد و بالعکس. از راه دور هم مشغول بحث در این مورد هستیم. دلیل از این بهتر که مشکلی با مخالفان ندارم؟
مشکل من با ابله هایی است که اینور و آنور مشغول به فحش دادن به بقیه هستند فقط همین.