آسمان

از لینک وبلاگ یکی از دوستان مطالبی خواندم که وادارم کرد جوابی بنویسم. فقط هم از طرف خودم چون وکیل بقیه نیستم. دیگران اگر خواستند خودشان جواب میدهند و شاید هم اصلاً نخواهند چیزی بگویند. ولی من زیاد تحمل توهین ندارم.
نمیخواهم وارد درستی یا نادرستی حمایت از تحصن یا انتخابات شوم. اصلاً فرض میکنم که به خاطر کم اطلاعی چنین عقیده ای دارم و بعداً به این نتیجه برسم که اشتباه کرده ام. آیا درست است که الان به خاطر عقیده ای که دارم مورد توهین و تهمت قرار بگیرم؟
کسانی که طاقت دیدن مخالفت به هر دلیلی را ندارند و صرف مخالف بودن با نظر آنان باعث میشود به خود حق چنین حرفهایی را بدهند چه فرقی با شورای نگهبانی دارند که مردم را به دو دسته خودی و غیرخودی تقسیم میکنند؟
آدم در مورد کسانی که از نزدیک و به مدت طولاتی میشناسد هم نمیتواند به آسانی نظر بدهد. چطور عده ای به خود اجازه میدهند به خاطر یک امضا در مورد دیگران قضاوت کنند؟
دیگر اینکه در کانادا و تورنتو بودن نه افتخار است و نه ننگ. کسانی که اینجا هستند نه همه نابغه اند نه مزدور. مثل همه جای دنیا همه جور آدمی در آن پیدا میشود. بنابرین نمیشود هر چیزی را به همه تعمیم داد.
اما حرفهای شخصی.
من کوچکترین علاقه ای به این کشور تخمی کانادا ندارم و اگر حداقل حقوق شهروندی را در ایران داشتم در آنجا پیش کسانی که دوستشان دارم میماندم و به اینجا نمی آمدم. یک ساعت بودن پیش خانواده ام را به صد سال زندگی در هیچ جایی نمیدهم. کشته مرده خارج بودن نیستم. اگر آمده ام از سر ناچاری و به خاطر مشکلاتم در ایران بوده نه چیز دیگر. برای من که خودم و خانواده ام به طور مستقیم و خیلی بیشتر از مردم عادی از رژیم ایران لطمه دیده ایم خیلی زور دارد که چنین حرفهایی بشنوم.
بنابرین کسانی که به هر دلیلی مرا طرفدار رژیم ایران و یا آقازاده ای در تورنتو میدانند خیلی خیلی گه میخورند. اینرا به کسانی میگویم که در وبلاگها یا نظرخواهی ها مشغول بد و بیراه گفتن به حمایت کنندگان از تحصن هستند. وقتی کسی را نمیشناسید و از زندگی او خبر ندارید خفه شوید و نظر بیخود ندهید.