آسمان

در مورد Kill Bill Vol.1 اصلاً حرف نزدم. مهمترین دلیلش اینه که تا Vol.2 نیاد نمیشه نظر داد. تارانتینو خدای جا به جا تعریف کردن داستان و فلاش بکه. بنابرین از نظر فیلمنامه اصلاً نمیشه قضاوت کرد. کما اینکه خودش هم توی مصاحبه اش ( که توی لینکها گذاشتم) گفته که Vol.2 بیشتر دیالوگ داره و Vol.1 بیشتر اکشن.
اما به هر حال همونطور که قبلاً هم گفتم اصلاً نمیشد انتظار داشت که قراره چی ببینی. فیلم تیکه های تارانتینویی زیاد داره: بیدار شدن از کوما بعد از چهار سال با نیش پشه، اجاره دادن مریض های کومایی!، موسیقی اسپانیولی روی مبارزه سامورایی در محیط کاملاً ژاپنی، چند دقیقه انیمیشن ژاپنی وسط فیلم....
موسیقی فیلم مثل بقیه فیلمهای تارانتینو خیلی خوبه و کاملاً در خدمت صحنه های فیلم.
پاشیدن اغراق آمیز خون همونطور که خود تارانتینو در مصاحبه اش گفته سبک فیلمهای اکشن ژاپنیه و کسایی که ازش ایراد میگیرن نفس فیلم رو نفهمیدن که ادای دین تارانتینو به اکشن های آسیایه (والبته وسترن اسپاگتی) به عنوان مثال لباس اما تورمن از بروس لی گرفته شده.
اما از همه اینها گذشته، من هنوز پالپ فیکشن رو بهترین فیلم تارانتینو میدونم و Kill Bill Vol.1 رو چهارمی. یعنی حتی پایین تر از جکی براون. Kill Bill مثل Pulp Fiction یه فیلم موندنی نیست. و فکر میکنم این خودش نشونه عدم موفقیت باشه. به هر حال کار خوب انتظار رو به دنبال خودش میاره. اگه کس دیگه ای این فیلم رو ساخته بود خیلی فرق میکرد و برای اون عالی به شمار میومد. ولی برای تارانتینو من اینو پیشرفت نمیدونم.