آسمان

حرفهای آریا بعضی وقتها دقیقاً فکرهای منه که به زبونی صد برابر بهتر از من بیان میشه. این حرفها چیزیه که اتفاقاً اخیراً خیلی بهش فکر میکردم. در مورد کسایی که با کسی به شدت گرم میگیرن و بعد با دیدن یک اشتباه همه چیز رو خراب میکنن و طرف رو کامل کنار میگذارن. نمیدونن که با این کار فقط دور خودشون رو خالی میکنن و بس.
.... بزرگترين ستمها در حقّ ديگري اينست که ما از وجود ديگران، بتهاي ايده آل براي خود بسازيم. در اين بت سازيهاست که ما نمي خواهيم ديگري را بدانسان که هست ببينيم؛ بلکه بدانگونه ببينيم که دوست مي داريم و آرزو مي کنيم. چنين تصوّر ايده آلي از انسان محبوب خود داشتن، فلاکتي مضاعف است؛ زيرا اگر روزي بت محبوب ما با کوچکترين بدگماني يا لغزش و لرزش خفيفي به يکباره فرو ريزد، ما نه تنها از فروپاشي بت محبوب خود، آزرده خواهيم شد و دردها خواهيم کشيد؛ بلکه زندگي ديگري را نيز تباه کرده ايم. بهتر و شايان ستايش است اگر ما بکوشيم انسانها را بدانگونه که هستند، بشناسيم و همواره در نظر داشته باشيم که خطاهاي انساني از کرامت و شرافت انسانها نميِ کاهد؛ بلکه فقط شاخصهاي اعتبار و ارزشدهي ما را متاثر و متغيّر مي کنند. ما در مناسبات اجتماعي خود بايستي يکديگر را بدانگونه که هستيم به رسميّت بشناسيم و ببينيم و ارج بگزاريم تا از تلطيف خطاها و اشتباهات خود در حقّ همديگر بتوانيم به زيباتر کردن زندگي فردي و اجتماعي خودمان، چهره اي آرامبخش و دوست داشتني بدهيم. بت ساختن از انسانها، خطريست بالّقوه براي فروپاشي و متلاشي و بي ارزش شدن ايده آلهايي که ما واقعيّت پذيري آنها را به وجود انسانهاي محبوب خود گره زده ايم. ايده آلها و آرزوها و اميدها را نبايستي همچون خشکبار بر دوش انسانهاي محبوب خود سوار کرد؛ بلکه بايستي تلاش کرد که انسانها از ايده آلها و اميدها و آرزوها به بهمنشي شخصيّت و گفتار و کردار خود در زندگي فردي و اجتماعي انگيخته شوند.