آسمان

آئین فاشیسم، بنیتو موسولینی
ترجمه منصور گودرزی

مفهوم فاشیستی زندگی، یک مفهوم مذهبی است که انسان را در چهار چوب رابطه ذهنی اش با یک قانون برتر و متکی بر یک اراده عینی و هدفمند می بیند که انسان را متعالی میکند و به عنوان یک عضو آگاه از جامعه معنوی در می آورد. کسانی که تصور میکنند که در سیاست های مذهبی رژیم فاشیستی بجز ملاحضات فرصت طلبانه چیز دیگری وجود ندارد، از درک این نکته عاجزند که فاشیسم نه تنها یک نظام حکومتی بلکه بالاتر از همه، یک نظام اندیشه است.
در مفهوم فاشیستی تاریخ، انسان زمانی انسان است که در فرآیند معنوی عضویت در یک خانواده، گروه اجتماعی و ملت قرار بگیرد و یا با تاریخی که از مشارکت همه ملت ها شکل میگیرد، هماهنگ شود. از اینجاست که ارزش عظیم سنت در آثار مضبوط، زبان، مراسم و در قوانین زندگی اجتماعی آشکار می شود. انسان بیرون از تاریخ یک هیچ است.
....
فاشیسم در سیاست به واقع گرایی تکیه دارد؛ فاشیسم در عمل مایل است تنها با آن دسته مسائل سروکار یابد که محصول طبیعی شرایط تاریخی اند و خود راه حل خود را پیدا می کنند.
....
مفهوم ضد فردگرایی فاشیسم درباره زندگی بر اهمیت دولت تاکید دارد و تنها فرد را به شرطی می پذیرد که منافع او با منافع دولت انطباق کامل داشته باشد.
....
مفهوم فاشیسم از دولت یک مفهوم فراگیر است؛ بیرون از دولت، هیچ بشر و هیچ ارزش معنوی وجود ندارد و یا بسیار کم ارزش است. از این دیدگاه فاشیسم همه خواه است و دولت فاشیستی (که یک همنهاد و یک واحد دربردارنده همه ارزش هاست) مفسر، توسعه دهنده و دربردارنده و بازتابنده کل زندگی مردم است.

موسولینی و فاشیسم