آسمان

دیشب "بیست و هشت روز بعد" رو دیدم. همونطور که حدس میزدم افتضاح بود. از وقتی تبلیغاتش شروع شد که چیز زیادی نشون نمیداد حدس زدم که چیزی نداره و فقط میخواد با کنجکاو کردن تماشاگر جذب کنه. مخصوصاً که دروغ بزرگی هم میگفت که دیدن فیلم برای زیر 21 سال ممنوعه. در حالیکه بالای 18 سال فیلم پورنو هم میتونه ببینه و اصلاً درجه گذاری 21 سال برای فیلم نداریم. اتفاقاً همراه ما یه بچه 10 ساله بود که به راحتی اومد و فیلم رو دید.
خلاصه حدس میزدم خوب نباشه ولی گول تعریفهای حسین درخشان رو خوردم. داستانش به نظر من دو خط هم نیست و همین میتونه نشون بده که کش دادن این داستان در حد یه فیلم سینمایی یعنی چی. فیلمنامه به تمام معنی اراجیف و پر از مسائل بی ربط به هم، پر از اتفاقات اضافی برای جبران ضعف شدید فیلمنامه و سرگرم کردن تماشاگر به هر قیمت ممکن، بازی افتضاح بازیگران مخصوصاً نقش اول که بجز نمایش دادن بدن خودش کار دیگه ای بلد نبود، دیالوگهای ابلهانه و ... چیزهایی بود که میشد در این فیلم دید. تنها نکته مثبت موسیقی فیلم بود و مقداری هم نوآوری کارگردان.
از بویل Trainspotting رو دیده بودم که فیلم خوبی بود ولی بعد از اون طبق معمول اکثر کارگردانها با ورود به هالیوود مزخرف سازی شروع شد.
دو ساعت وقت رو هر کاری بکنین بهتر از دیدن یه همچین آشغالیه.