آسمان

سیاوش کسرایی درگذشت. بدرود.

بدرود
دیگر مرا صدا مکن
مرا ز جام باده ام جدا مکن
که جام من به من جواب می دهد
به من کلید شهر خواب می دهد

درون خواب من
تویی و دست های مهربان
تویی و عهد های استوار
و هر چه هست، عاشقانه، پایدار

برو مرا صدا مکن
ز کوچه خوابهای سایه پرورم
دیگر مرا جدا مکن
صدا مکن

چو سایه بگذر از سرم
مرا ز سایه های دوستی سوا مکن

چه حاصلی ز شمع های بی فروغ
ز خنده ها
ز بوسه ها
چه حاصلی ز گفته های سر به سر دروغ؟

تو از روندگان راه عشق نیستی
تو نیستی ز دل شکستگان
بگیر راه خویش و تن رها کن از بلا
چو من، دل رمیده طالب بلا مکن
تن سلامتت به درد مبتلا مکن
مرا به قصه های کودکانه در شبان هول
جدا مکن از این غم قدیم
ازین غم ندیم
صدا مکن
دگر ترانه سر، در این شب دیرپا مکن

بخواب نازنین من به خواب ناز
که من تمام شب نخفته ام
تمام شب به جام و جان
جز این سخن نگفته ام:

وفا کن ای دل جفا کشیده باز
ولی وفا به یار بی وفا مکن

سیاوش کسرایی
با دماوند خاموش